پدر ...

پدرم رفت صدایش نکنید !

بگذارید که آرام بخوابد اینجا .

او پس از مدت ها درد اندوه و تلاش،

زحمت دلهره ی فرزندان ،

اولین بار چنین آرام است ،

بگذارید که آرام بخوابد اینجا

پدرم رفت ...

ببیند دیگر بی پناه و پشتم ،

وقت اندوه کسی نیست که هر لحظه به یادم باشد .

پروردگارا تو رئوف و مهربانی ،

نعمت های خویش را صمیمانه می بخشی

و حکیمانه باز می ستانی

پس کریمانه صبر و شکیبایی عطا فرما

تا اندوه نبودنشان را بر تن جان هموار سازیم

[ چهار شنبه 17 دی 1393برچسب:پدر و مادر + کاوشگر روز, ] [ 9:33 ] [ رضا ملک زاده ]
[ ]
صفحه قبل 1 2 3 4 5 ... 74 صفحه بعد